گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

من؟ حسین طارمیلر. کسی که به دنبال فهم بهتر زندگی و جهان است . اینجا از هنر زندگی کردن می نویسم و مخاطب این وبلاگ قبل از هر کس خودم هستم. مینویسم تا بعدا فراموش نکنم و بدانم که قبلا در مورد مسایل چطور فکر میکرده ام.

دنبال کنندگان ۶ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «عذاب ننوشتن» ثبت شده است

نوشتن یا ننوشتن، مساله این است.

قبل از این که وبلاگ داشته باشم چیزی نمی نوشتم و نوشتن را با همین وبلاگ شروع کردم. اوایل برایم خیلی سخت بود و مدام به نوشتن یک موضوع خاص و ماندگار فکر میکردم. اما رفته رفته به نوشتن عادت کردم و هر از چند گاهی چیزکی می نوشتم و می نویسم و بعضی هایشان را منتشر میکردم. اما قبل از این که شروع به نوشتن کنم هیچ وقت فکر نمیکردم که نوشتن چنین جادویی داشته باشد. قبلا در مورد نوشتن و مزایای ان چیزهایی اینور و انور خوانده بودم ولی به نظرم انها خیلی در مورد من نمی توانست صدق کند. ولی بعد از یکساله شدن وبلاگم و نوشتن تقریبا هفتاد  مطلب با لذت های نوشتن آشنا شدم.

 

شاید فکر کنید نوشتن حرفهوای است که به شما حال خوب می دهد و اگر حرفهوای نباشید و نوشته هایتان هم حرفه ای نباشد احتمالا حال خوبی هم نخواهید داشت. اما به عنوان یک تجربه شخصی حالا این را می دانم که مهم نیست که نوشته های شما در سطح عالی و حرفه ای باشد یا نه. پس از مدتی از خود نوشتن لذت خواهید برد. این توصیه روانشناسان هم.هست.  گاهی اوقات که ناراحت هستیم نوشتن در مورد احساساتمان به ما کمک می کند که آرام تر بشویم و ذهنمان و خاطرمان آسوده تر با شد.شما با نوشتن می توانید احساسات مبهم و ناراحت.کنندهوخود را در غالب کلمات ریخته و بهتر مورد ارزیابی قرار دهید.

اما نوشتن هم مانند هر چیز دیگری که دو رو دارد یک مشکل هم دارد، و آن ننوشتن و دردسر های ننوشتن است.

وقتی هرگز چیزی ننوشته اید صرفا لذت نوشتن را از دست داده اید، اما اگر بعداز مدتی نوشتن چند وقتی ننویسید غیر از آن که لذت نوشتن را از دست داده اید دچار عذاب وجدان هم خواهید شد. احساس می کنید که چیزی را تز دست داده اید یا گم کرده اید. شاید باور کردنی نباشد ولی من فکر میکنم که نوشتن نوعی اعتیاد مثبت است.

وقتی نمی نویسیم احساس می کنیم که چیزی کم است. یا کاری باید انجام می شد و نشده است. یا این که انگار چیزی را گم کرده ایم. چیزی که نمیدانیم چیست. این را من می گویم که خیلی هم مرتب ننوشته ام. حالا ببینید کسانی که مرتب می نویسند چقدر اعتیاد به نوشتن دارند. 



  • حسین طارمیلر