حرفه ای گری در محیط کار

پیش نوشت یک: عنوان این مطلب را از یکی از پستهای وبلاگ اقای شعبانعلی برداشتم. که امسال یک محصول صوتی هم به همین اسم منتشر کردند. توی اون پست محمدرضا شعبانعلی  به یک مصداق ساده از حرفه ای گری اشاره میکنه که داستان خیلی شیرینی هم هست. اونجا همه با هم قرار گذاشتیم که مصادیق حرف ای گری رو که دیدیم با بقیه در میون بگذاریم.

مصداق حرفه ای گری ای که من دیدم و تو این پست قصد دارم برای اطلاع شما هم بنویسمش مربوط به هفته قبل از عید نود و شش هست. یک بخش از کابینت اشپزخانه را میخواستیم عوض کنیم و من برای این کار که در حقیقت یک کار کامل نیست و تیکه کاری محسوب میشه به راسته کابینت سازها رفتم. به هر مغازه که میرفتم و شرح کار رو میدادم با اشاره به وضعیت. کاری شلوغشون عذر خواهی میکردن و همه به یک مغازه دیگه معرفی میکردن. تا این که بعد از چند تا کارگاه به یک کارگاه معرفی شدم که دیدم صاحبش بیکار نشسته. خوشحال شدم و تو دلم گفتم خودشه. این حتما وقتش ازاده انجام میده. شرح کار رو براش دادم گفت متوجه نشدم باید ببینم. توی گوشیم عکسشو داشتم ولی تا اومدم نشونش بدم خاموش شد. بهم شارژر داد تا گوشی رو شارژ کنم. تو این فرصت یه چایی دم کرد و مشغول حرف شد. میگفت جدیدا دانشگاه رشته کابینت سازی اورده. مهندسی کابینت سازی....حرف زدیم و گوشیم شارژ نشد. چون ماشین برده بودم ازش خواستم اگر ممکنه با من بیاد خونه و کار رو از نزدیک ببینه. قبول کرد. اومد و کار رو دید گفت شما نیازی به کابینت ساز ندارید به لوله کش نیاز دارید. من توضیح دادم من میخوام این لوله های پشت یک تیکه ام دی اف پنهان بشن و دیده نشن. گفت ببینید من از پول بدم نمیاد ولی این کار شما استاندارد نیست شما بهتره یک لوله کش بیارید و این کار رو انجام بده. ...

هر کاری کردم قبول نکرد این کار رو انجام بده. میگفت این کار نه استاندارده و نه زیباست. خلاصه انجام نداد. 

نکته ای که اینجا برام جالب بود این بود که با این که قبل از عید بود و بیکار بود و تو ماشین اومدنی هم میگفت که بدهکاره و بازار خرابه و.... ولی باز هم راضی نشد که کار غیر استاندارد انجام بده و به خاطر پول کار اشتباه انجام بده....

این ادم یک کابینت ساز معمولی بدون تحصیلات خاصی بود. و احتمالا در مورد حرفه ای گری در محیط کار هم هیچ مطالعه ای نکرده بود ولی خوب میدونست که برخورد حرفه ای یعنی چی. 

تازه در انتها وقتی رسوندمش به محل کارش خواستم حق کارشناسی بهش پرداخت کنم که اونم قبول نکرد و گفت من کاری نکردم. 

حرفه ای بودن به داشتن دفتر دستک مجلل و میز بزرگ و اتاق پر از گل و گلدان نیست.... به همین چیزای ساده است که اکثر ما ازش غافلیم.

مطالب دیگر:

کمرنگ شدن لذت خداحافظی