بپَرید... نترسید

تا به حال شده برای انجام کاری خاص دلهره داشته باشید و یا اضطراب که ندانید بروید یا نروید؟ انجام بدهید یا انجام ندهید؟
معمولا در چنین حالتی مغز ما شروع مکیند به بررسی کردن همه حالت های بد ممکن و ناممکن. و متاسفانه! چون ما به نئوکورتکس مجهز هستیم می توانیم تصویر سازی خیلی دقیق و درستی از همه حالت های بد ممکن یا ناممکن داشته باشیم. و مغز ما باز هم متاسفانه قادر به تشخیص این نیست که کدام تصویر واقعی است و کدام تصویر خود ساخته. برایش مهم نیست. متناسب با تصویر هایی که در نئوکورتکس میبیند احساسات تولید میکند. در نتیجه ما این قابلیت را داریم که بدون این که شکست خورده باشیم احساس افراد شکست خورده را داشته باشیم. بدون این که آسیب دیده باشیم احساس افراد آسیب دیده را از پیش تجربه کنیم.

ست گادین نویسنده معروف کتاب گاو بنفش میگوید اضطراب یعنی تجربه شکست پیش از شکست.

اما ترس و دلهره یک راه حل قدیمی دارد که همیشه جواب داده است. پیش رَوی به سوی ترس. استادی داشتم که میگفت "از هر چی میترسی بپر توش"

این راه حلی عمومی و اسان است. و جواب خودش را پس داده است. با این کار اولین و مهمترین چیزی که عاید  هر کس می شود این است که به دروغ هایی که ذهن فریب کار به او گفته بی اعتماد می شود و از این پس بهتر تصمیم میگیرد.

مطالب مشابه:

ترس

عشق

عشق...

خنک آن کس که در این راه خطیر
گام بگذاشت و بگذشت از جان...

ترس

من به این نتیجه رسیده ام که
ترسِ کم باعث ایستا شدن ما می شود در حالی که ترسِ زیاد باعث میشود حرکت کنیم.
ترسِ کم تردید می آورد و ترسِ زیاد تصمیم.

پس بهتر است از ترس کم بترسیم نه از ترس زیاد.

چون اولی ما را تبدیل به مرداب می کند و دومی به ما این امکان رو میدهد که مثل رود خروشان در حرکت باشیم.
اولی محکوم به مرگ است و دومی روزی دریا را در آغوش می کشد.

مطالب مشابه:

بپرید... نترسید

ترس

ترس ریشه ی همه درد سر های ماست. تا وقتی می ترسیم خلاق نیستیم. و شادی را تجربه نمی کنیم. جایی که ترس باشد عشق نیست. این جمله را از ماریان ویلیامسون وام گرفته ام. باید تجربه کرده باشید تا ان را عمیقا درک کنید. واقعا جایی که ترس باشد خبری از شادی نیست. خبری از لذت بردن از اتفاقات ساده نیست. خبری از زندگی نیست. هر چه هست اظطراب است. نگرانیست. و تاوقتی اینها هستند طعم خوش زندگی را نمی چشیم. دیگر از بیکار بودن لذت نمیبریم.از خوردن غذا از پوشیدن لباس نو و اتفاقات ساده. چون در لحظات بی کاری مدام ترس می اید به سراغمان. با بعضی ترسها باید کنار امد و بعضی را باید تحلیل کرد به پوچی انها رسید. بعضی ترس ها را هم باید با انجام همان کار ترسناک از بین برد.  خلاصه که ترس هایمان را باید از بین ببریم تا انها ما را از بین نبرده اند.

کتاب خوبی که در این زمینه خواندم و فکر میکنم میتواند مفید باشد کتاب خانم دبی فورد و ماریان ویلیامسون است به نام اثر سایه.