گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

من؟ حسین طارمیلر. کسی که به دنبال فهم بهتر زندگی و جهان است . اینجا از هنر زندگی کردن می نویسم و مخاطب این وبلاگ قبل از هر کس خودم هستم. مینویسم تا بعدا فراموش نکنم و بدانم که قبلا در مورد مسایل چطور فکر میکرده ام.

دنبال کنندگان ۶ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۱ مطلب در تیر ۱۳۹۷ ثبت شده است

چهارم فروردین ماه سال 95 بود که این وبلاگ را با کلی استرس شروع کردم. حتی نمیدانستم چه میخواهم بنویسم و یا چرا میخواهم بنویسم. قبل از آن بارها به این فکر افتاده بودم که وبلاگی داشته باشم و شروع کنم به نوشتن ولی هرگز جرات نکرده بودم این کار را شروع کنم. 

برای اولین پست اینجا هم کلی با خودم فکر کردم و نتیجه ای هم نرسیدم. تصمیم گرفتم برای شروع یک شعر برای پست اول قرار بدهم چون واقعا مغزم برای نوشتن کار نمیکرد.

برای پست اول این شعر را نوشتم.

"رفتن و تنها شدن آسان نبود
تو ولی عادت به رفتن داشتی"


این یک بیت شعر لا به لای مشاعره من با یکی از دوستان خوبم نسرین بیگی گفته شد. به این ترتیب که ما داشتیم در یک جمعی مشاعره میکردیم و فی البداهه از خود شعر هایی می سرودیم که نوبت من شد و من مصرع اول این شعر را گفتم و برای مصرع دوم چیزی به ذهنم نرسید که دوست خوبم نسرین شعر را بدین شکل که میبینید در مثرع دوم تکمیل کرد و به نظر من انصافا هم زیبایی این تک بیت مرهون مصرع دوم آن است.

حالا امروز هم که صحبت رفتن است  این تک بیت که گویی گِله ها دارد از رفتن ها این روز ها باز در ذهن من چرخ میزند.  

بیشتر از دو سال اینجا زندگی کردم. و واقعا چیزهای بسیار زیادی آموختم. این خانه دیجیتال برای من مثل خانه پدری و مادری ام دوست داشتنی است. 

اما مثل هر بچه ای که روزی بزرگ می شود و از پدر مادر خود مستقل می شود من هم چند وقت پیش تصمیم گرفتم برای خودم خانه ای دیگر بسازم و در آنجا زندگی کنم.  خانه ی جدیدم را اینجا ساخته ام  و به آنجا مهاجرت کرده ام. گرچه دیگر اینجا نخواهم نوشت اما در این خانه را نخواهم بست. و دوست دارم هر از گاهی به این جا سر بزنم و اینجا نفسی بکشم و خاطراتم را مرور کنم. 

  • حسین طارمیلر