بازیابی

بعد از مدتها غیبت دوباره به اینجا سری زدم و متوجه شدم که بیشتر از 40 روز است که اینجا را ترک کرده ام.  دلیل این که کمتر به اینجا سر زدم و چیزی ننوشتم را خیلی خوب نمیدانم. البته میتوانم تقصیر را گردن خیلی شلوغ بودن بیندازم که البته مشکلی را حل نمی کند. 

راستش انقدر بی برنامه و شلوغ و کلافه شده ام که نه تنها فرصت نمیکنم (بخوانید وقت را میکشم) به اینجا سر بزنم بلکه فرصت نمیکنم کارهای روزمره ام را نیز به درستی انجام دهم. به همین جهت به دلیل درست انجام ندادن کارها در مراوداتم با دیگران نیز بیشتر عصبی هستم و کمتر اهل مدارا و گذشت. حتی از کوچکترین چیزها هم نمیگذرم و متوجه شده ام که سهم پرخاشگری در گفت و گوهایم بیشتر شده. (شاید همه اینها از نتایج ترک نوشتن باشد)

باری تصمیم گرفتم که به هر ترتیب به این اوضاع نا بسامان سامانی بدهم و به قول لایف کوچ ها و روانشناس ها مسئولیت زندگی ام را به دست خودم بگیرم. 

یادم امد که چند وقت پیش کتابی خریده ام به نام اثر مرکب نوشته دارن هاردی. یکی دو فصلش را خوانده بودم ولی نیمه کاره رهایش کرده بودم. به همان دلایل فوق.

 

قبل از این که این حرف ها را اینجا بنویسم داشتم ادامه همان کتاب را میخواندم و از قضا رسیدم به جایی از کتاب که نویسنده توصیه می کرد که برای داشتن یک زندگی مرتب و دلخواه باید وقایعی را که برایتان اتفاق می افتد ثبت کنید. حال این وقایع میخواهد چیز مهمی باشد مثل خریدی میلیونی یا چیزی بی اهمیت مثل تنظیم باد لاستیک.خودرو. یا بگو مگو با اعضای خانواده یا دعوایی شدید با همسر.... به هر حال پیشنهاد دارن هاردی این است که برای این که بتوانیم در اینده تصمیم های بهتری بگیریم و بتوانیم به سمت زندگی دلخواهمان حرکت کنیم نیاز مندیم که تصمیم هایی را که در حال حاضر میگیریم ثبت کنیم و بعدا برای گرفتن تصمیم های اگاهانه تر انها را تحلیل کنیم. 

من هم تصمیم گرفتم که مدتی پا به پای دارن هاردی حرکت کنم و نتایجش را ببینم. و تصمیم گرفتم که نوشتن را دوباره شروع کنم. از لحاظ علمی نمی دانم ولی تجربه خودم می گوید که زمانهایی که می نویسم(هر چند اراجیف) حالم بهتر است. 

پی نوشت: سعی میکنم نتایج همراهی یا برنامه دارن هاردی را هم اینجا ثبت کنم تا هم چیزی نوشته باشم که احتمالا به درد مخاطب بخورد و هم نوشتنش به من کمک کند تا بیش از پیش در مسیر بمانم.