گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

من؟ حسین طارمیلر. کسی که به دنبال فهم بهتر زندگی و جهان است . اینجا از هنر زندگی کردن می نویسم و مخاطب این وبلاگ قبل از هر کس خودم هستم. مینویسم تا بعدا فراموش نکنم و بدانم که قبلا در مورد مسایل چطور فکر میکرده ام.

دنبال کنندگان ۶ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

رنج

چهارشنبه, ۲۸ مهر ۱۳۹۵، ۱۲:۰۷ ق.ظ

آنچه در این پست میخوانید نه یک تحلیل دقیق و علمی و منطقی است نه یک تحلیل روانشناختی یا ادبی. صرفا برداشت شخصی من است که میتواند درست یا غلط باشد.


رنج های ما را پایانی نیست.
رنج زیستن.

غم بودن.

بار هستی.

 یا هر اسم دیگری که به رویش بگذارید.

ما ان را احساس میکنیم و هر روز با ان درگیریم. فقط گاه و بی گاه ان را فراموش میکنیم. این احساس عموما زمانی بیشتر و شدید تر است که ما اتفاقات ناگواری را هم تجربه کرده باشیم.

از دست دادن عزیزان، شکست هایی که در زندگی میخوریم، حادثه های ناگهانی.... و همه عواملی از این دست منجر به این میشود که حس رنجور بودن در ما تقویت شود و بیش از پیش ما را ازار دهد.
رنج اساسا پایانی ندارد. شاید بتوان به شوخی گفت که در طبیعت احتمالا چیزی به نام قانون پایستگی رنج هم داریم. رنج نه به وجود می اید و نه از بین میرود. بلکه از حالتی به حالتی دیگر تبدیل میشود.

در ادبیات هم به این نوع از رنج ها زیاد اشاره شده. و اثار زیادی در مورد این  نوع از رنج ها نوشته شده. مثل مسخ کافکا، یا تهوع سارتر، یا در تاریخ و اسطوره شناسی افسانه سیزیف و....چ

و البته به نظر میرسد درمانش هم تنها فراموشیست.
حالا هر کس به طریقی این فراموشی را حاصل میکند. یکی با افیون، یکی با الکل، یکی هم  با کار زیاد..
و ما رنجهایمان را به دست فراموشی می سپاریم تا بتوانیم کمی زندگی کنیم.

فراموش کردن یکی از راه های زندگی کردن است، و نوشتن یکی از راه های فراموش کردن.

بسیاری از نویسنده ها هم تنها به همین دلیل می نویسند تا فراموش کنند. مثل صادق هدایت. در روانشناسی هم معمولا گفته میشود که افکارتان را روی کاغذ بنویسید و دور بریزید. با این کار ذهن خالی میشود.

اما فراموشی به همین اسانی که گفته شد نیست. معمولا ما سخت فراموش میکنیم. یا در حقیقت نمیتوانیم فراموش کنیم. صرفا سعی  میکنیم کمتر به خاطر بیاوریم. تا کمتر رنج ببریم. حتی فرایند فراموشی خود از سخت ترین و رنج اور ترین فرایند های زندگیست که خودش به سختی فراموش میشود.


اما  نکته ای که هست اینست که در میان این همه تلاش برای فراموشی باید به این نکته دقت کنیم  که:

ما نباید فراموش کنیم که فراموشی یک آپشن گرانبهاست که بشر طی میلیون ها سال تکامل، مغز خود را به آن مجهز کرده است. 

هر چند خیلی از ما انسانها هنوز نمیتوانیم به درستی از این آپشن استفاده کنیم.

با این حال همه ما خاطراتی داریم که هرگز فراموش نخواهیم کرد. هر از گاهی از روی طاقچه ذهنمان برشان خواهیم داشت و گرد و خاکشان را خواهیم گرفت و دوباره سر جایشان خواهم گذاشت.

در هر حال رنج هست. زندگی هم هست. هنر این است که زیستن با رنج را بیاموزیم. این خود بزرگترین تلاش برای شکست رنج است.



  • موافقین ۰ مخالفین ۰
  • ۹۵/۰۷/۲۸
  • ۲۴۵ نمایش
  • حسین طارمیلر

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی