پشت پرده ی سکوت

سکوت

گاهی علامت خستگیست و گاهی علامت حیرت. 

گاهی علامت شرم است، گاهی علامت خشم.

گاهی علامت قهر است، گاهی علامت ترس.

گاهی تنها صداییست که شنیده می شود

گاهی تنها شعریست که فهمیده می شود.

گاهی هم بهترین زبان مشترکی است که می شود با آن حرف زد، حرف هایی را که با کلمات نمی شود زد.

آری پشت پرده سکوت همیشه رضا نیست.