گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

گاه نوشت های من، حسین طارمیلر

یادداشتهایی در باره ی زندگی، آرامش و غم زدایی

من؟ حسین طارمیلر. کسی که به دنبال فهم بهتر زندگی و جهان است . اینجا از هنر زندگی کردن می نویسم و مخاطب این وبلاگ قبل از هر کس خودم هستم. مینویسم تا بعدا فراموش نکنم و بدانم که قبلا در مورد مسایل چطور فکر میکرده ام.

دنبال کنندگان ۶ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۱ مطلب در آبان ۱۳۹۶ ثبت شده است

یکم. 

زمانی که تمام جهان را جهالت گرفته بود و همه جا برده داری می کردند و حقوق انسانها رعایت نمی شد و زنان را تحقیر می کردند و برده ها را تا سر حد مرگ به کار میکشیدند و اسرا را ازار میدادند و... ما در ایرانممنشور حقوق بشر داشتیم. وقتی همه دنیا انسانیت را به لجن کشیده بود این ما ایرانی ها بودیم که انسان وار زیسته ایم اخلاق مدارانه با دیگران مدارا کرده ایم. ان زمان که می توانستیم  مملکتهای تصرف شده را زیر سم اسبهایمان با خاک یکی کنیم کرامت انها را همچون کرامت خودمان پاس داشتیم. این ما بودیم که به جهان حکم فرمایی می کردیم. این ما بودیم که سرور جهان بودیم. این ما بودیم که وقتی همه وحشی بودند انسان بودیم! ما هنوز هم سرور جهانیم. ما فرزندان کورش کبیریم. ما از اعراب ملخ خور بهتریم. ما .... ما.... ما.... 



دوم.

2500 سال پیش کوروش آمد و با عدالت بر مردم خودش و ممالک تحت تصرفش با عدل رفتار کرد. امروز 2500 سال پیش نیست. جهان عوض شده. دیگر نه کوروش هست و نه حکومت هخامنشی. امروز سروران کشور هایی هستند که دموکراسی در آنها جریان دارد. کسانی سروران جهان هستند که قدرت نظامی و قدرت رسانه ای و قدرت صنعتی و قدرت اقتصادی در دستان آنهاست. کسانی که برای کوروش 2500 سال پیش تره هم خورد نمیکنند. اگر میخواهی سرافراز باشید به جای 2500 سال پیش به امروز نگاه کنید ببینید چه دارید؟ چه کار میکنید؟ چطور افتخار افینی میکنید. اعراب 2500 سال پیش را رها کنید. اعراب امروز را ببینید. ما سرورارن جهانیم یا انها که در حال تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی منطقه هستند؟ اروپای صد سال پیش با اروپای امروز چه فرقی کرده؟ مقایسه کنید صد سال پیش خودمان را با انها. کوروش کوروش کوروش....


سوم.

برای رسیدن به اهداف توسعه ملی نمیتوان شعار داد و تهییج کرد و با احساسات دیگران موج سواری کرد. نه باید گذشته گرایی صرف را رواج داد که مردم فخر و غرور خود را در گذشته ها دنبال کنند و از امروز و فردا غافل شوند. و نه باید با پی توجهی به گذشته و نادیده گرفتن تاریخ تهییج جوانان بدون برنامه انها را در دل مشکلات فرستاد. پیشرفت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و علمی و نظامی و سیاسی و .... در گرو برنامه ریزی های دقیق و حساب شده بر مبنای اصول علمی جامعه شناسی و اقتصاد و روانشناسی و سیاست است و نه در سخنرانی های مهیج و انگیزشی له یا علیه گروهی.

  • حسین طارمیلر